Kynoterapia jest jedną z naturalnych form wspomagania rehabilitacji i leczenia osób niepełnosprawnych poprzez zabawy i ćwiczenia z odpowiednio wyszkolonymi psami.
Taką formą rehabilitacji objęte są dzieci upośledzone ruchowo i umysłowo (zespół Downa, porażenie mózgowe, autyzm, ADHD, niedowład kończyn, zespół wiotkiego dziecka oraz wiele innych).
Kynoterapia nie tylko przyczynia się do przywracania sprawności fizycznej, ale poprzez bezpośredni kontakt z psem rozwija sferę emocjonalną. Dlatego też, terapia ta skierowana jest nie tylko do osób niepełnosprawnych, ale także samotnych (Domy Pomocy Społecznej, Domy Dziecka). Dogoterapia wpływa na socjalizację i uwrażliwienie między innymi więźniów, trudnej młodzieży, narkomanów, gdyż kontakt z psem tłumi agresję, wymusza na dziecku, czy osobie dorosłej inne zachowanie.
Dzięki kontaktowi z psem wzrasta poczucie własnej wartości człowieka. Pies bezgranicznie akceptuje człowieka takim jaki jest. Dla psa wszyscy jesteśmy jednakowi. Pies traktuje wszystkich tak samo, nie ocenia po wyglądzie. Dlatego dziecko podczas zajęć zapomina o swojej chorobie, kalectwie i wyglądzie.
Kolejnym aspektem jest to, że dzieci czują się potrzebne. Pielęgnując psa, karmiąc go, wydając mu komendy, prowadząc na smyczy dzieci wiedzą, że są im potrzebne, a jednocześnie nieświadomie ćwiczą.
W kynoterapii nie zawsze możemy oczekiwać szybkich efektów. Czasami jest to długotrwały proces "małych kroczków do przodu" np. okazywanie czułości, chęć dziecka do każdego kolejnego ruchu podczas zabawy, każde nowo wypowiedziane słowo. Istotne jest też to, że dziecko podczas zajęć czuje się ważne i potrzebne.
(tekst z www.ami.org.pl)